Yusuf Şiiri - Mehmet Sedat Kurt

Ken’an diyarında bir gül!
Henüz çocukken işaret gelir geceden, aydan, yıldızdan…
Selam veren yedi kat semadan…
Rüyada on bir yıldız, güneş ve ay ona secde eder.
En güzel ve en akıllı evlattır o, en sevilen…
Bir bedeli var bu güzelliğin, bu aklın, bu ilmin bir bedeli
var…
Kıskançlık kaçınılmazdır diğer evlatlar için.
Babasının göz bebeği olan evlat, üvey evlatlar için artık tahammül
sınırlarını zorlayan bir düşman.
Tehlike nükseder zalim gönüllerde, ateş gözlerde…
Hileler planlanır..
Bir kır gezisi…
Ansızın hazırlanan bir tuzak...
Kör bir kuyu…
Karanlık hazırlanır Yusuf ’a…
Soğuk bir yurt, zifiri bir gökyüzü…
Yeryüzünde merhamet yok.
Zalim uzaklarda değil…
Kuyuya atılır insanlık, kuyuya atılır tüm merhamet.
Tüm mavi gökyüzü kuyudadır…
Yeni vatanında…
Özgürlüğe hasret kaldı duvarlar, umudunu yitirdi güneş…
Senaryo hazır.
Gömleği yırtılır, kanı gömleğe sürülür.
Ve bir kurt hikâyesi…
Yürek yanar, ciğer kanar, ama elden gelen bir şey yoktur
Yakup için…
Rüya kesindir, inanır Yakup…
Yusuf ’unun daha henüz çocukken gördüğü rüya bir gün
gerçekleşecekti, biliyordu…
Kardeşleri bir gün Yusuf ’a secde edeceklerdi…
Ve kervana satılır, tüccarlar tarafından köle olarak…
Mısır'da satılık bir köle, Hz Yusuf…
Zindan yolu gözükür Yusuf ’a…
Züleyha’nın gönlünde, taştan duvarlarla örülü…
Kavurucu çöl sıcağı, biraz da vuslat dolu bir zindan…
Hiçbir erkeği kabul etmeyen Züleyha’nın, bir bakışına
vurulduğu Yusuf ’una en hazin hediyesi olur zindan…

“Yedi yıl süren bir rüya…
Zindanda yedi yıl…
Yedi zindan yılı…”

Ve Mısır, sultanını bekler…
Züleyha’ya hasret…
Mısır’a vuslattır Yusuf…
İffetin doğduğu kalp, güzelliğin beşiği Yusuf…
Yakup’un gözüne nur, Mısır’ın halkına bereket…
Ve Züleyha’ya ateşten bir gömlek…
Yusuf!