Yusuf Şiiri - Yasemin Göksel

Gittin Yusuf;
Bir hikayeye,bir şiire son nokta gibi gittin
Kendi bildiğin gibi’’küt diye’’çekip gittin
Ardında boynu bükük kaldı kalemin

Şimdi yüreklerde yakılıyor o mahur ağıdın
Ah ulan Rıza,şöyle koluna yapışıp
Sen de mi tutamadın?
Neredesin Bahtiyar,gelsene Yılmaz
Gider mi böyle bir usta,boşa yaşarken bunca haylaz

Hani bir anka kuşu gibiydin Yusuf?
Hani küllerimden doğacam demiştin
Gitmeseydin Yusuf,yazacak çok şey biriktirmiştin

Desene Yusuf;
Dağlarda kar oldun,eridin
Vuramam ceylan seni dedin
Asi bir küheylandın
Esaret gençliğini sorguladın
Düzenbazları her kalemde vurguladın

Yüzünden firar etti gözlerin
Yalakalık içermedi sözlerin
Nalan dedin,Mülayim dedin,Suphi dedin
Sevgiydi mayan hep sevmeliydin

Bir veda havasında
Ayrılık hediyesidir dedin
İntihar mavilere güneşini devşirdin
Diyarbakır türküsünde
Ağlatarak dostları
Giderim dedin
3 mart 2009 sabahı

Rahat uyu sen,dostlar aldı elinden o kalemden bayrağı.