Unutmak kolay sanardım, aşktan önce,
Bir veda yeter sanırdım kalbe,
Oysa gidenle kalanın farkı şuymuş;
Biri gider, diğeri her şeyde onu arar.
Geceleri sokağa düşer adın,
Bir adın var dilimde, her nefesin sonunda yankılanan,
Söylemeden bile anlıyor seni bu gönül, suskunluğundan.
Kış gecesi gibi üşüyor bazen kalbim,
Ama senin ismini anınca, sanki bahar doğuyor içimden.
Belki bir umut kalmadı, belki sen dönmezsin,
Bir iz bıraktın ya yıllar geçse de,
Bir koku gibisin, kalırsın bende.
Ne zaman unutsam adını gizlice,
Bir şarkı çalar, döner aklım yine.
Bir ses duysam, sende kalır yankısı,
Bir bakışın kaldı bende, sararmış bir yaprak gibi,
Rüzgârınla savrulurum, sessiz bir anı gibi,
Her adımın yankısı var, kalbimde çınar gibi,
Unutamam seni ben, ömrümde yara gibi.
Geceleri düşünürüm, dolunayın altında,
Bir gül soldu avuçlarımda sessiz,
Adın kaldı dudaklarımda gizli bir iz.
Rüzgar esti, götürdü sesini,
Bir ben duydum, bir de gece kendini.
Yollar uzar, ben yürürüm yerimde,
Bir adım atsam, bin duvar çıkar,
Bir söz söylesem, yankısı donar.
Kalbim sana varmak ister yine,
Ama yol biter, sen kalırsın yine.
Bir gül solar, sensiz her baharda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!