Dur gönlüm!
Düşmeden dur.
Zamanın bu kırılmış kıymetini
Karartmadan dur!
Bu işittiğin onun yalnızlığının ezgisi değil midir?
Ki onu bul ve dur kucakla, ve dinle!
Kuşların göçlerine kendini misafir eyle.
Ve çek onu, çekirdek kadar kalmış şu kalbine.
Yuşâ'ya çık ey gönlüm!
Ki tependen insin şu gök mavisi iniltiler!
Şu mavi denizi iliklesin tüm kederlerine.
Geçmişini değil gönlüm
Gelmişini sev,sen bu mavili günün.
Kayıt Tarihi : 23.3.2014 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!