Yürüyüşün Kısa Filmi Şiiri - Doğan Şık

Ölümü düşünürken,
Tam şu an.
Her gün yürüdüğüm yolun,
Güzelliğini fark ederken tam.
Öylece bir yaşlı duruyor bankta,
Bir gazi oturuyor,
Gözü kopan bacağında.
Hayatın mı, bilmem
Yoksa insanların mı kötü davrandığı biri;
Tanıyorum...
Örselenmiş, elinde tutan olmamış.
Kalabalık içinde yapa yalnız.
Beş çocuklu bir annenin,
En kimsesiz oğlanı.

Gelip geçen insanlar,
Yeşil ağaçlar,
20:30 treni geçer birazdan.
Hemzemin geçitte bekleyen araçlar,
Öylece seyre durmuş.
Bavullara tıkıştırılmış
Yeşeren ve yitirilen umutlarıyla
Geçip giden yolcuların seyrine.
Ben...
Bir toplu iğneyi
Çuvaldız olarak görmekteyim.
Hani şuracık dediğimiz yer,
Sinemde
Çoğalan sızısı ile bir yara.
İnsanlar bilmiyorlar,
Boyutu ile yargılıyorlar yarayı.
Ben,
Yaralanmış olmanın
Tarifsiz acısı ile cebelleşiyorum.
Bedenimde beş milimlik bir yara,
Kedi yine götünü görmüş,
Yara sanmış diyor annem.
Oysa insanlar bilmiyor ki,
Can damarında beş milim yara ile
En fazla bir sigara daha içebiliyor insan.

Doğan Şık
Kayıt Tarihi : 9.8.2019 15:22:00