Yürüyüşler 2 Şiiri - Nazmi Kalkan

Esrimeleri bitmiş hayatın
Herşey o kadar gerçek ki
Sevişmeler bile alacaklı...
Ey hayat yok ki senin karşılığın
Dinle bak...
Hüzünlü bir cüzzam adasından kaçırılan aşk
Yürek tutmuyor
Gözlerine bulaşıyor asinin
Ellerinle çıkartıp atıyor onları
Zaman diye bir sürgüne
Dinle bak...
Sürgünler ayaklarını kesmeyecekler mi bu çağdan
Kim inanacak ki bize
Kör bir mektup bırakarak gittiğine dair aşkın
Dinle bak...
Astigmat gözlerle bakmışım hayata
Yıldızlar bile şaşı bakıyor şimdi
Hangi tanrı alacak ki beni secdesine
Dinle bak...
Kime vereceğim ben bu hesabı
Kim alacak çorak bir vahanın
Karşılıksız seraplarını
Hangi göksel kanatta oturup yanılsayacağız
Simsiyah bir hayvan öldürdüm
İçine girdim gece oldum
Sema dönüyorum ova yalnızlığımda
Tuhaf bakışlar ilişiyor üzerime
Satir’dir deyip geçiyorum
O gece sabaha kadar
Yıldızlar yağıyor köylerin üzerine
Ben o ben
Ben o ben
Ben o ben
Diye dönüyorum onun etrafında
Kulluğumdan utanmıyorum
Biliyorum ki karşılığı olmayan
bir hayata indirmişler beni
kundaklarla prangalanmış
çocukluğumdan mirastır dönmez ayaklarım
başka bir olasılığı olmayan
yürüyüşüm kalmış yanıma...