Sen durursun,
gece gözlü gölgen yürür
ben yürürüm,
adımlarım benle beraber büyür
kalabalıklar meydanlar verilir yolları soranlara
biz böyle bildik
çünkü
bizimle beraber geleni
hazanda ve baharda
yollar patikaya varıp da
çiçekli düşler kurdurulunca sabahına
iz olmak düştü işte,
zamandan geriye kalana
durmak sana kaldı şimdi
geçmişin terazisiyle
öyleyse;
yürümek, yürümek vakti, yeniden
bende........
Kayıt Tarihi : 13.8.2008 13:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
kaybedilmiş zamanlar, pişman etmişlikler üzerine, yürüdüğünü zannedenlere sonsözdür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!