Yürüyüş Ateşi Şiiri - Nurten Aktaş

-engellilik nedir,
bilenler için-

Beyinde başlar özgürlük,
Düşünseldir daha çok görüngüsünde:
Bağımsız değilsem de
Özgürüm öyleyse.
Güç sahibi olmaksa bağımsızlık;
Ekonomik, sosyal, bedensel
Kölesiyim bedenimin, esaretse yürekte.
Söyleyebilirim yine de;
Bağımsızlık sezgilerimde,
Atılmış bir adım, özgürlüğe...
Bağımsız değilsem
Özgür olabilir miyim?
Bağımsız değilsem
Özgür düşünemem!

Bilmek ne verebilir, bireye
Acıdan başka?
Ulaşılmazsa...
İstenile bilinir mi, bilinmeyen,
Dahası asla kurulamayan?
Varoluşun büyüsü merak,
Erişilmezse...
Bilinmeyenin kurgusu,
Özlemle harmanlanış
Tan kızıllığı...
Gereğinden fazla merak,
Bilmek, arayışlarda
Acıyla eş!

Baskıyı yok saymak,
Yansımasını duruşumda
Görmek özgürlüğün;
Mümkün mü,
Bağımsız değilsem?
Acıdan başka nedir ki
Düşünsel özgürlük?
ki hür düşünebiliyorsam...
Yani demem o ki,
Düşün ve izlekte
diyebilir miyim?
Özgürüm, bağımsız değilsem de!
İddia edebilir miyim, sahip olduğumu
Özgür iradeye! ..

Değilsem yeterince bağımsız,
ki elbet
diyemem yeterince hürüm,
Özgürlüğüm hey!
Esareti fısıldayan duvarlarım, yıkılın
Açılın kapılar ışıkla, aşkla;
Aydınlansın kuytusunda yüreğim.
Yalnızlıkla örülü duvarlar
İşkencem, kendimle baş başalığım,
Hasretim dağlanırım, aşksa
Özgürlükte tutsaklığım!

Zaten ironi nedir ki,
Bu tiyatral replikte...
El yordamı arayışlarda
Ah bu devasa iç içelik, içselleşme;
Nerdeyim, özüm nerde?
Kendimde miyim, söyle?
Ya nereye varılır, en fazla:
Merak, bilgi bağımsızlık?
Özgürlük,
Mutlak bütünle tezat:
Varola gelen tözünde,
Barındırır her birey görüngüsünü de;
Aynı varoluşla örtüşen
Onlarca öykü birden.
Başkadır biraz
Her birey yinede
Hasretle denk,
Hasretiyle!

Gözlemleyebilmek,
Bütündeki parçaları ve açılımlarını
Yazara düşense:
Öngörü, hissetmekse baskıyı
Başkalarını da düşünerek,
Öncelik, kendinden erteleyerek...
Herkes kadar benimde,
Benimde var, bağlarım...
Ey yürüyüş ateşi!
Süreçte bekleyecek
Kaldı mı vakit, diyorsam da,
Sürükleyemem ardımdan kimseyi:
İsteyemem benimle ol,
Artık kimseden, ödünç zamanlarda...

Kalbim, bize acı yaraşır:
Acı boşluğa açılır,
Açılırda, boşluk
Özgürlükle kucaklaşır!
(ankara 2005)