Yürüyüş Şiiri - Orhan Mahir Kızılboğa

Koştukça yoruluyordum
Ve vazgeçtim koşmaktan.
İkinci kapıya yürüyorum artık.
Yanımdan acılar ve sevinçler geçiyor.
Yaklaştıkça küçüldüğümü hissediyorum.
Ayaklarımın ağırlaştığını
Daha çok erken.
Neden bilmem bitiyor yaşam sevincim.
Eski ben, ben değilim artık
Korkularım başladı hayata dair.
Acıtıyor içimi insanlar
Başkasının olsa da yalnızlık
Ben yalnızlığı arıyorum
Yetmiyor gitarımdan çıkan nameler.
Başka bir beni her oynadığımda
Şaşırıyorum bende olmayanlara
Yol uzun kapıya belki yarın ulaşırım
Belki de seneler sonra.
Farkında olduğum yola zarar vermeden yürümek
Sevdiklerim yok artık sevinçlerimde
Artık maskelerin arkasını görmeye başladım
Ne kadar yalan olduğunu insanların
Baharın gelip geçici olduğunu
Her umudun sonsuzluğunda
Bir umutsuzluk ve bir hüzün..