Yürüyüş (039 - Yukarılardan…)

Bu gün içime gömüldüm
Düşüncelerimi düşündüm
Hayatın bir yerinden
Düşüncelerin bir yerinden
İdeallerin bir yerinden
Doğaya, insanlara bakıyordum
Baktığım yer ortalamaydı
Ne çok fakir, ne çok zengin
Ne çok güzlü, ne çok zayıf
Güzel ve rahat bir ülkede
Savaşsız barışın olduğu yerde
Yokluğu fazla yaşamayan
Ortalama, vasat bir yaşamdı

Dedim bu gün değiştireyim
Bakışlarımı çevireyim
Birde başka yerlerden
Hayatımı, ideallerimi
Düşüncelerimi seyredeyim.

Egemenliğin tepesindeyim
Şöyle etrafıma baktım
Benim gibi dünyayı
Soymaya çalışanlar var
Biliyorum onlara karşı
Sürekli çözüm üretmeliyim
Dünyayı onlara vermemeliyim
Eğer bir fırsat verirsem onlara
Beni hiç yaşatmazlar dünyada
Güçlenmeliyim her bakımdan
Üretmeliyim her silahtan
Başkalarına ürettirmemeliyim
Satmalıyım onlara silahlarımdan
Onların ellerindekini bilmeliyim
Alınacak tedbirleri üretmeliyim
Benden izinsiz, habersiz üreten
Beni karşısında bulur hepten
Acımasız ve ikiyüzlü olmazsam
Sürekli çıkarımı kollamazsam
Asla dünyada başarılı olamam

Dünyanın orasında burasında
Sürekli hak iddia edenler var
Onlara fırsat vermemeliyim asla
Sadık adamlarım gitmeli oralara
Karıştırmaları gerekir oraları
Bağlamalılar bana insanlarını

O da ne? Dünyada bir şeyler var
Küçük küçük topluluklar
Kimileri gelişmemiş devletçikler
Kimileri devlet içinde devletçikler
Haklarımız hukukumuz diyorlar
Egemenliğimiz varlığımız diyorlar
Hemen onları kendime bağlamalıyım
Kabul etmezlerse ortadan kaldırmalıyım

Eğer, dünyadaki egemenliğimi
Kabul ettiremezsem oralarda
Dünyadaki topluluklara, insanlara
Beni tanımayanlar çoğalırsa
Güçlenirler, beni yok ederler
Beni tarihin derinliklerine gömerler

Onun için ne gelirse elimden
Yapmam gerekir sürekli ben.

Ne güzel savaşlar çıkarıyorum
Dünyanın orasında burasında
İnsanların gücünü tüketiyorum
El altından silah satıyorum
Hem para kazanıyorum
Hem de gücümü kazanıyorum

Bazen içimden bir ses diyor
Ya bir gün gücünü kaybedersen
Düşünüyorum sürekli bunu ben
O zaman yok ederim her şeyi ben
Ne kural, ne düzen tanırım
Yok, olacağımı anladığımda ben
Dünyanın tamamını yakarım

İçimden ses sürekli dese de
Ya insanlık, hak, adalet diye.
Ben yaşamadıktan sonra
Egemenliğim gücüm yoksa
Dünyada insanlık varmış
Hak adalet varmış bana ne?
Benim varlığımla yok olacaksa
Haklar, özgürlükler ve adalet
Yok, olsunlar dünyadan bana ne?

Ürperdim düşüncelerimden
Ya oralarda olsaydım gerçekten
Bir gün ölüp gideceğim ben
Hemen uzaklaştım düşüncelerden
Yapamazdım asla bunları ben
Ayrı kişilik, ayrı karakterim ben
Böyle düşünebilmek için
Bunları yapabilmek için
Normal insan olamazdım ben
Düşüncelerde bile aklımdan
Şüphelere düştüm hemen

Gömüldüm kendime, içime
Şükrettim bu günkü halime
Kötüydü düşüncesi hayali bile

Ama düşündüm orada olsaydım
Gerçekten böyle anlar mıydım?

İyi ki değilim oralarda
Öyle tepelerde yükseklerde
Bu gün burada olduğum yerde
Yüksek ideallerim var
Güzel fikirlerim var
İnsanlarla iç içe, birlikte
İnsanlığın özgürlük idealinde

Mutluyum bu halimle
Çelişmiyor aklım kalbimle

Kalbim acıyor bebekler öldükçe
Vicdanım sızlıyor engelleyemediğimde

Düşünüyorum, o bebekleri öldürdüğümde
Susturmuşumdur, kalbimi vicdanımı benliğimde

Kalbin vicdanın susturuldu yerde
İnsan olarak gezinsem kendimce

İnsanlığımı yazdırabilir miyim?
Düşüncelerin neresinde, neresine?

Birleşemezsem insanların kalbiyle
Bakamazsam öldürdüklerimin gözlerine
Kulak tıkamışsam vicdanımın sesine
Bütünleşemediysem hiç kalbimle

Böyle bir insanlıktan bana ne?

Ben gitmek istiyorum,
Gözümün, kalbimin, aklımın
Eşitliğinde yaratan Rabbime

Gidemem asla çelişkilerimle
Hesabın çetin olduğu güne…

11.08.2006 - İzmir