Yürüyüş (018 – Sabah aydınlığı…)

Mehmet Çoban
1967

ŞİİR


13

TAKİPÇİ

Yürüyüş (018 – Sabah aydınlığı…)

Okurken,
Rabbimin kitabını,
Aklım satırlarda kaldı! ..

“Ey insan,

Rabbinizi hatırlayın ki,

Size,

Göresiniz diye gözler,
Duyasınız diye kulaklar
Konuşasınız diye dil
Düşünesiniz diye akıl

Ve size eller, kollar
Sağlam basan ayaklar

Verdi…

Ant olsun ki,
Düşünenler için
Bunda hikmetler vardır! …”

Düşünüyorum,.
Anlamaya çalışıyorum! ..

Anladıklarımı,
Tekrar ediyorum! .

Ey insan! ..

Düşünmelisin,
Sen herkes gibisin
İnsanlarda olan sende var
Sende olan insanlarda var
Yarattığımda haksızlık görebiliyor musun?
Herhangi bir farklılık görebiliyor musun?

Ama insan,

Aynıyken diğer insanlarla
Gücü yeten farklılık koyar aralarına
Takılır atalarının yanlışlarına
Kalbindeki, çevresindeki yalanlara

Ayırır kendini insanlardan
Ayırır insanları kendi varlığından..

Hâlbuki Rabbim,

Göz verdi göreyim diye
Başkalarının görüşüne
Muhtaç olmayayım diye

Kulak verdi duyayım diye
Yalan sözlere tıkayayım diye
Başkalarının duyduklarına
Muhtaç olmayayım diye

Dil verdi gerçekleri söyle diye
Yalana dolana bulaştırma diye
Kendin varken başkalarını
Kendi adına konuşturma diye
Konuşmak için başkalarına
Muhtaç olmayayım diye

Akıl verdi, akıl et düşün diye
Körü körüne iş yapma diye
Başkalarının düşüncelerine
Muhtaç olmayayım diye
İyiyi kötüyü ayırayım diye
Akıllılardan akıl alayım diye

Bana eller kollar verdi
İşini yap, kendini koru diye

Ayaklar bacaklar verdi
Yerinde durup çakılma
Gez dolaş dünyayı
Anla yarattıklarımı diye

Rabbimin verdiği
Bütün nimetler
Benim özgürlüğüm için
Benim mutluluğum için
Benim dünya yaşamım için

Gel gör ki,

Gözüme yalanla perde çekmişler
Kulaklarımı yalanla pasa çevirmişler
Dilimi zorbalıkla dilsiz şeytan etmişler
Aklıma dayatmalarla engel dikmişler

Gerçekleri,

Göstermemişler/Duyurmamışlar,
Söyletmemişler/Düşündürtmemişler

Ve ellerimi kollarımı bağlamışlar
Ayaklarıma bacaklarıma zincir vurmuşlar

Ve beni,

Her türlü oyunlarla,
Güzel söylemleriyle
Zorbalar kendilerine
Haksızca köle kılmışlar! ..

Ve o zorbalarında,

Gözleri, kulakları var
Dili ve aklı var
Elleri kolları var
Ayakları bacakları var

Ve benden hiç farkları yok! ..

Tek farkı,

Ben bana verilen nimetleri
Özgürlüğüm için kullanmamışım

Onlar onlara verilen nimetleri
Zorbalıkları için kullanmışlar! ...

Ben,

Gözüme, kulağıma
Dilime, aklıma
Elime, koluma
Bacağıma ayağıma

Sahip çıkmamışım
Onları özgür kılmamışım
Yönetimini başkalarına bırakmışım..

Ve rabbim soruyor

Ey insan,

Hangi hakla,
Sana verilen nimetleri,
Başkalarına kullandırıyorsun?

Ben sana onları,
Sana kullanasın diye verdim! ..

Dışarıda güneş doğuyor
Sabah aydınlığı beni kucaklıyor! ..

02.06.2006 - İzmir

Mehmet Çoban
Kayıt Tarihi : 2.6.2006 09:10:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Mehmet Asisa
    Mehmet Asisa

    Umarım her insanın sabahının aydınlığı şiirdeki gibi olur.. Ciddi bir özeleştiri ve çelişkilerden kurtuluşa doğan sabahlara ulaşabilmek ne mutlu.. Kutlarım..

    Cevap Yaz
  • Sultan Yürük
    Sultan Yürük

    Yine, mana yönünden, çok zengin bir oluşum. Tebrikler Mehmet kardeş. Ziyadesiyle Tebrikler...

    Cevap Yaz
  • Feray Ayan
    Feray Ayan

    aklın, düşünmenin olmadığı yerde aklın ve bedenin köleleliği başlayacaktır..
    kutluyorum.saygılarımla.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)

Mehmet Çoban