Yürüyoruz Şiiri - Abdullah Oral

YÜRÜYORUZ

Yürüyoruz ağır yorgun adımlarla.
karanlık dehlizleri
adım adım aşarak.

Yürüyoruz sömürüden yana dönen
işkence çarkını durdurmak için

Yürüyoruz ülkemin karanlık yollarına,
söner iken umutlar bir ışık düşüverdi.
Feri gitmiş gözlere

Yürüyoruz karanlığın ortasında.
Seçilmeye yüz tuttu umut,

kaldırın sevdanızı ayağa.
Ey güzel insanlar,
Öfkeniz yüreğinizde kalsın,
umutlarınızı ayağa kaldırın.
Yürütün, koşturun, kışkırtın,
bir his düştü yüreğime,

açlığın içinden.
Bir umut iştahı doğuyor sanki,
Yürüyoruz Karanlıkları yırtıyor
ayak seslerimiz.

Durmak geri kalmaktır,
daha büyük adımlarla yürüyoruz alanlara
Katlolmasın diye çocuklarımız
Okul kapılarında.
Zincirler vurulmasın diye
emekçi bileklerimize.

Yürüyoruz
bir umut ihtirasının ilk ateşi yandı
Çürüyor bilekteki kelepçeler,
prangaları kırıyor ayaklarım.

Yürüyoruz, az kaldı aydınlığa,
dallar yaprağa
papatyalar çiçeğe duruyor yollarımda
Bir nefeslik yol kaldı
Haydi biraz daha gayret
umut ateşi alevlendi, alevlenecek.

Yürüyoruz Tozların arasında
seçilmeye başladı. İnsanlar.
Görüyorum kırılmış
bileklerinden dökülüyor kelepçeler.
Aşıyorlar zulmün dehlizini.direnenler.

Yürüyoruz
karanlığı yutan Işıkların altında
Çomak sokuyoruz Arı kovanına,
böcekler kıpırdıyor,
böcekler örümcek ağında.

Yürüyoruz
sokaklar titreşiyor ayaklarımın altında
Yürüyoruz düşe kalka
Ağır yorgun adımlarla
Yürüyoruz umuda.

Maden işçilerimin Ankara yürüyüşüne yazıldı Şubat 1992