Damarlarımın şahı gibi seviyorum seni.
Bir o kadar yakın, bir o kadar habersiz.
Yürüyorum.
Elimde sensiz bir evin anahtarları.
Yolda tel örgüler sıkıştırıyor beni, birlikte geçtiğimiz,
Sol tarafıma bakıyorum, kimse yok.
Görürüm belki, kısa tutuyorum adımlarımı.
Bir arabanın arka koltuğundasın, mutlusun çok.
Yürüyorum.
Sen yürüdün mü hiç?
Kayıt Tarihi : 29.1.2024 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!