Yürüyorum...Öylesine... Şiiri - Gürkan Kuzu

Lacivert karanlığında deniz bir yanım,
Yosun kokusu kaplı acı nefesim;
Kalabalık, öyle ki deniz boyu,
Yürüyor üstüme sanki herşey.
Kalabalık; bir o kadar da diz boyu yalnızlık.

Yürüyorum... Öylesine...

Düşüyor bir koca çınar yaprağı, kurumuş;
Sonbaharda da değil mevsim,
Mevsim Ağustosmuş!
Yaşanılası aşkların ayı derler ona;
Ağustos hiç yaramadı bana.

Yürüyorum... Öylesine...

Yalnızlığa her isyan edişim ya çığlık çığlığa susarak,
Ya iki sıralı ağaçlar arası bir yoldur, yanarak;
Ya da uğultulu bir sarı odadır, sabaha vurarak.
Yığılır duvarlar üste başa, tozlu topraklı güneşe bakarak.
Geceyi hep böyle bırakırım sabaha, özsuyu akıtarak.

Yürüyorum... Geceme doğru...

Gece ve sessizliktir şimdi arta kalan, yaşanılan;
Yokluğunda unutma ki kederden değil ağlamam,
Suretini yağmur kaplı bir akşamda görmek istememdendir,
Cam arkası misalli, buğulu ve kalakalmışlığımla o an.

Sıcaklığı da geçti yazın,
İçimi ısıtmamaya başladı.
Üşüyorum... sensiz.