Yürüyorum İleri Şiiri - Ceren Aydın

kozmik bağlarla bağlı ilen
geçmiş ve yaşanmışlıklar arasında
nefes alacak kadar bile alanımız yokken
bir anlık gaflet ile satılan benliklerimiz,
ilelebet sürecek pişmanlıklarımız içimizde
ille de ödetilen bedeller zamanından
ben yanarak geçtim
şimdi yürüyorum ileri...

bu bir arınma hali sevdiceğim
tüm hislerden yıkanmışlık
bu bir tür ayrışma biçimi
bu anlamı yok gibi görünen koca boşluk...

korkma,
sanma seni sevmiyorum
ya da hala aşığın değilim
ancak tüm benliklerinden soydum seni
kat kat çıkarttım sana verdiğim isimleri
şimdi sen de herkes kadar çıplaksın
şimdi sende herkesle aynısın
sende herkes kadar özgürsün
aldım ben kendimi
yürüyorum ileri...

bu bir geçitti ardımda bıraktığım
çıkmazlarında dolandığım
doğduğum günden beriyi yanarak geçtim
şimdi yeniden doğarken hayata
bütün umutlarımın iplerini saldım
tüm kursağımdaki heveslerimi suya bıraktım
oysa ben seni suya yazmıştım
bütün renkleri birbirine katıp karmakarışık
içinden bir tek turuncuyu alıp
yürüyorum ileri...

içimde artık ne bir dert, keder
ne de bir zerre öfke var
aşk kırıntılarıyla dolu melekler şehrinde
bilinmeyene yürüyen o küçük kız çocuğu
çok eskiden düşlerinde gülerdi
artık onun da bir geçmişi var
biliyorum hiç mi hiç anlamı yok
zaten soruyorum kendime
Sahi, ben gerçek miyim diye...

Ceren AYDIN
(16.07.2013/Ada)