Yürüyorum Şiiri - Salim Kabasakal

Yürüyorum, İstanbulun adımlarına karışmış adımlarım,
Sessizlik;
Öyleki kulakları sağır edercesine yükselen
bir uğultuda derin sessizlik.
Duruyorum,
yüzüm güneşe karşı ve ruhum kaygısız.
Bir kız çocuğu yüzünde utangaç gülümseme,
gamzesine takılmış hayalleri;
Elma şekeri sarhoşluğunda,
Üşüyorum güneşin sarı saçlı saçlı kollarında
Ve sonra kaçmak, içimdeki tüm tutkulardan uzaklara;
Sığınıyorum bir gölgede üşümekli tutkularıma.
Öyleki, nasırlı ellerimin arasında, dumanını hapsettiğim sigaram gibi,
Özgür bırakıyorum içimde kalan tüm sevdaları
ve de sana söylemediğim sözleri,
Şimdi gülüyorum, gölgesinde kaybolduğum tutkularımla,
Dilimin ucunda kayboluyor, kimliksiz soluklarım gibi kelimeler.
Tutup yüreğimin bir köşesinden; erkeklik gururumu parçalayarak savursaydım,
Değişir miydi?
Değişir miydi? Mavinin rengi, güneşin sarısı ve süt mavisi düşlerimin yankısı.
Kaybetmekten korkarken, hiç sahip olamamak ne zormuş!