Yürüyorum Şiiri - Teoman Bicer

Bu gece sonkez
Gözlerimi kapadım
...Ve derin düşüncelere daldım.
Saatler gece yarısını gösterirken
Adana'mın Barajyolu Caddesi'nde
Duygu Kafe'ye doğru yürümeye başladım.
Yürüdükçe rüzgar şiddetini arttırıyor.
Durdum, döndüm ve arkama baktım.
Rüzgarda dönmemle birlikte kesili verdi.
Sonra yine devam ettim yürümeye.

Rüzgar şiddetini arttırmaya başladı.
Belii bir süre sonra hava kapanmaya başladı
Ve hemen ardından sağınak yağış başladı.
Bir an için bastıran yağmurdan
Korunmak için Akbank'ın bir köşesine sığındım.

Sığındım ve düşünmeye başladım.
Hayatım gözlerimin önünden akıp gidiyordu.
Koşuşturan bir yudum insan.
Herkes bir yaşamın sahnesinde figuran olmuş.
Kimileri kim olduğunu daha öğrenmeden
Ezilmiş, bencil,öfkesini içine gömmüş
Kendini arayan ve bir umut dolu
Bir çocuğun gözleri gibi bana öylece bakan!

Kimileri ağır bedel ödemekten usanmış,
Hakkını arayan yeni bir nesil,
Kimileri,duygularını gösterebilme çabasında,
Kimileri insanlığa değer katan erdemin peşine düşümüş
Şu kokuşmuş dünyada.
Kimileri feryatlar yakıyor.

Yıllar geçsede üstünden
Sana Bir çok söyleyecek sözüm var ama...
Söyleyemiyorum diyor.
Dön ve yüzüme bak der gibi bakışmalar! ..

Kimileri de hayatın akışında boşluğa takılı kalmış...
İçimden uyan, uyan diyor. Ama ben
Yine yürümeye devam ediyorum.
Çünkü; içimdeki bir duygu
Korksan da yürü diyor.
Kimileri eline bir fırsat geçirmiş
ve kaybetme korkusu sarmışcasına bakıyor bana.

Korkular sarmış seni. Sarsın ki; daha kolay başarasın
Yapacağın şeye. Vaz geçme diyor
Gözlerimden yansıyan güçler.

10.04.2009 ADANA