Yürüyorum bu yolda, yürüyorum kalbimde senden kalan kırıntılarla
Gözlerim ufukta geziniyor, nerdesin şimdi bilinmez
Kalbimin acıdığını bilmiyor musun? İçine acı düşmüyor mu?
Ben zaten her zaman yola revan oldum, içimde senden kalan kırıntılarla
Topallamaya başladı düşlerim
Gözlerim başka diyarlara uzanamaz oldu
Hınç doldu, öfke doldu yalnızlığımın tellal küskünlüğü
Seni götüren trenin ardından nefret kustum
Kaçıyorum, Kumdan tepeler içine yalnızlığımı gizleyerek
Beceremiyorum, hep ele veriyorum sevgimi ve gizlerimi
Yalnız kalıyorum bütün oyunların sonunda...
Kayıt Tarihi : 22.2.2008 20:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!