Gül kokulu bir sabah evimin kapısında
Alıp başını gitmiş yalnızlığım bilinmeyen diyarlara
Kaf Dağının ardındaki sırra ermiş gibi dingin
Ellerimde sapsarı bir demet hüzün
Gitmekten korkmadığım çaresizliklere yenilmiyorum artık
Dönüşümde beni bekleyen acılarım değil
Keşkesiz bi yaşamın suskunluğuyla mutlu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
