Yürüyorum (114) Şiiri - İbrahim Arslan

yürüyorum...
bugün bana benden başka dost yok
işte ey sonsuzluk buldum seni
bir kuşun kanatlarında hayatın manasını
ararken...bir yılan kıvraklığında,bazen
bir gülün habersiz açması gibi
sabahın altısında,
bir yılan gibi kıvrılırken yakaladım seni
ey sonsuzluk buldum seni...

yürüyorum
taşlara aldırmadan ve dikenlere
bir ağacın yapraklarında damlayan suyu
elimle tutamadan, toprağa düşen
dipsiz bir kuyu
içinden bir kovayla
çıkıp gelen
mağlup eden susuzluğu.

işte buldum seni
bir damlalarla deniz yapan
denizin içinden güneşi çıkaran
doğduran her gün güneşi doğudan
kuzeydeki bir karıncadan
doğudaki sinekten haberi olan
işte ey sonsuzluk buldum seni
artık korkmuyorum son-dan
korkmuyorum belki yarın
belki yirmi yıl sonrasından

ey hakikat
gizlendiğin yeter artık
herşeyin bir sonu var
ve hiçbir şeyin sonu yok
diye... avazım çıktığı
kadar bağırayım artık

yürüyorum
bugün bana benden başka dost yok...
2005