Yürüyorum Şiiri - Harun Ertaş

Bir gece cadde de yürüyorum
Ben seni toprak kokusunun,
Verdiği huzur içinde
Unutmaya çabalıyorum

Saat gece yarısına varıyor
Bi' tek biz varamıyoruz
Soğuk bir esintinin hissi ile
Sesini anımsıyorum

Sana yazdıklarım hayattan da ağır
Sanırsın sana ait olmayan bir yerde
Sahiplik aramak benzeri birşey
Ve söndüremiyorum içindeki yangını

Yine ayak basıyorum caddelere
Ayak sesim bile sesini bastıramıyor
Aklım yine bir sapa sokakta
İstesem de kopamıyorum

Bu soğukta bir sigara ısıtır beni
O bile faydasız kalıyor
Yokluğun öyle bir soğuk ki
Kül etsem bile ısınmayacağım gibi