Yürüyorum Şiiri - Orhan Ekinci

Yürüyorum,
Kalabalık şehrin yalnızlığında. Eminönü köprüsünde
Bir balıkçının oltasına takılmış
Bir mezgit balığı.
Balıkçı ne de umutlu.
Bugün olmazsa yarın.
Umudu var dünden.
Bir ben miyim umudunu yitiren?

Simitçi bağırıyor,
Bağırtıdan kısılmış sesiyle.
Bir simit kendime,
Bir simitte martılara alıyorum.
Simitçi de umutlu,
Ha bitti, bitecek .
Camekanlı vitrinde kalan
Üç beş gevreği.
Bir ben miyim umudunu yitiren?

Karaköy limanında bir bankta,
Kâh simidimden bir ısırık alırken,
Arada martılara avucumda
Simit verirken,
Haylazın birisinin gagası
Avuç içimi kanattı.
Olsun, gülümsedim ona da.
Bitiremediğim simidimi de
Ismarlamıştım artık.
Sahi onlar da umutlu
Bugünden yarından.
Bir ben miyim, umudunu yitiren?

Bir kadın ağlıyor,
Bir kaç kişi tesellide.
Çaldırmış çantasını, içindekilerle.
Yakalanacağını anlayınca
Çantayı atmış hırsız.
Gözyaşları yerine
Biraz gülümseme geldi.
Kadın mutlu.
Hırsız da umutlu.
Bugün olmazsa belki yarın.
Bir ben miyim umudunu yitiren?

Şimdi ben,
O balıkçının tuttuğu
Kovadaki mezgitim.
Var mı sizce bir umudum?
Bir ben miyim umudunu yitiren?.