Yürüyorum Şiiri - Bişar Ulutaş

Büyüdü gerginlikler içimde, yol alma vakti şimdi.
Kötü insanların, güzel şehrinden uzaklaşıyorum.
Ey sessizlikler, bekleyin beni.
Size geliyorum, koklanmamış çiçekler
Ezilmeden binlerce sürünün içinde.
Yaklaşmadan enseme, kötü nefesler.
Start verdim, huzura hazırlıyorum adımlarımı.
Yolculuk var, umutların mavisine,
hakiki aşkların sesine.
Gözüm yerde, boynum bükük,
kalabalığı yarıyorum.
Yalancı, sahtekâr kullara dargın yürüyorum.

Parçalanmış yüreğime hatıraları aldım.
Gizlerimi bilmez hiç kimse.
Kısık bir fon okşuyor kulaklarımı.
Usulca uzaklaşıyorum,
uyuyan denizin yanından.
Kükremeden köpüksüz su,
kavrulmadan arsız güneş.
Karanlığa gömülüyorum, gün doğmadan.
Huzur alıyor bedenim,
doğanın sessizliğinden.
Kalpleri pislik, temizliği haykıranlardan uzağım şimdi.
Amaçsız bulut, hedefsiz gök, aydınlığa kırgın yürüyorum.

Kırdılar gururumu, dost bildiklerim.
Hayatıma kıydı, ‘hayat’ verdiklerim.
İşte bu yüzdendir isyanım benim.
Ama her şeye rağmen, lâl, susuyorum.
Şehirler geçiyorum, dumanlı, paslı.
Gün doğmak üzere, hava soğuk, üşüyorum.
Ayaklarım yorgun düşüyor, bir cigara yakıyorum.
Gözleri patlak, sakalları kirli puştlara kızgın yürüyorum.

Bir düş istiyorum, değişik bir düş.
Kirlenmemiş, saf ve çiçeklerden örülmüş.
Dizginsiz bir istekle yürüyorum, düşlerime doğru.
Varıyorum, Torosların eteğine.
Yakıyor güneş, yeşilliğe uzanıyorum.
Kirli sarı bir rüya görüyorum.
Soluk soluğa uyanıyorum.
Çekiliyor güneş, kükrüyor su, uyanıyor deniz.
Köpürüp çıldırıyor, hırçın Akdeniz.
Sonsuz sulara kusuyorum, yüzyıllık öfkemi.
Kalkıyor, düşünüyorum.
Kötü insanların, güzel memleketini özlüyorum.
Kararsız, isteksiz, yüreğim yangın yürüyorum.