“Zamansız açan gülün, erken olur ölümü,
Aşka meydan okuyup, oluşturdum çölümü,”
Dağılmış bir bedenin yıkıntısı içinde,
İçimi eze eze, meçhule yürüyorum.
Hayat denen zamanın, akıntısı içinde,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta