Yürüyorum Şiiri - Erdal Ebem

“Zamansız açan gülün, erken olur ölümü,
Aşka meydan okuyup, oluşturdum çölümü,”

Dağılmış bir bedenin yıkıntısı içinde,
İçimi eze eze, meçhule yürüyorum.
Hayat denen zamanın, akıntısı içinde,
Dertleri dize dize, meçhule yürüyorum,

Seyyah olup dolandım, tükendi bak nefesim,
Yoruldum dert yükünden, kalmadı hiç hevesim,
Sevda dedim aşk dedim, bulamadım bir isim
Şiirler yaza yaza, meçhule yürüyorum.

Hayret ettim bakınca, aynadaki halime,
Unut dese de dilim, söz geçmiyor gönlüme,
Elden ne gelir bilmem, tutuldum bir zalime,
Kitaplar süze süze, meçhule yürüyorum.

Aşka mahkûm dervişim, görün arda kalanı,
Kimler anlar bilmem ki. gonca gülü solanı,
Yaşamadan bilinmez, derdin büyük olanı,
Beyhude geze geze, meçhule yürüyorum.

Aşk denen bu kumarda, kaybeden garip oldum,
Mevsimler hazan bana, zemheriden yoruldum,
Alem ne sanır bilmem, hep sevdadan vuruldum,
Gönlümü üze üze, meçhule yürüyorum.

Ama oldum göremem, bedenimi kolumu,
Ey sevgili gör artık, sona döndüm yolumu,
Firgatliyem dertliyim, yitik verdim solumu,
Mezarlar kaza kaza, meçhule yürüyorum