Yürüyorum hiç mi hiç bilmeden belirsizliklere.
Yürüyorum amaçsız bir şekilde nereye gideceğimi bilmeden.
Yürüyorum amansız, arkama bile bakmadan.
Bakmam arkam da geride kalanlara.
Ayağıma batan diken, takılan taşları
umursamadan yürüyorum.
Umuda doğru ilerliyor gibiyim.
Yürüyorum belki sevgiye.
Yürüyorum bir amaca, yeni insanlara dostlara,
huzura ve refaha.
Yürüyorum geçmişten geleceğe dönük farkındalıklara.
Kayıt Tarihi : 30.8.2018 22:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
UMUDA DOĞRU YÜRÜYENLERİN HİKAYESİ
![Veysi Dinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/30/yuruyorum-146.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!