Uçsuz bucaksız bir yol, ne taş, ne toprak ne de iz var,
Görünen tek şey, bir ışık, kaynağı belli olmayan.
Yürüyorum, sorguluyorum kendimi, ışığa bakıyorum,
Anlam veremiyorum, sadece yürüyorum hiç yorulmadan.
Denizden uzağım, ırmaklardan, yaşadığım şehirden uzağım,
Kendimden geçmiş bir şekilde yürüyorum, hiç durmadan,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




gerçek umutlarla buluşmanızı ve düşüncelerinizdeki sevgiye ulaşmanızı diliyorum...güzel şiir...tebrikler..atıl kesmen
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta