Uçsuz bucaksız bir yol, ne taş, ne toprak ne de iz var,
Görünen tek şey, bir ışık, kaynağı belli olmayan.
Yürüyorum, sorguluyorum kendimi, ışığa bakıyorum,
Anlam veremiyorum, sadece yürüyorum hiç yorulmadan.
Denizden uzağım, ırmaklardan, yaşadığım şehirden uzağım,
Kendimden geçmiş bir şekilde yürüyorum, hiç durmadan,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
