Yürüyorum Şiiri - Mustafa Bertan

Güneşin doğduğu yere yürüyorum
Ardımda koca bir hayat,
Yüreğimi kanatan acılar,
Bir umut aydınlanır diye ufuklar
Güneşin doğduğu yere yürüyorum.

Yeşeren dallar kesiliyor bu bahçelerde,
Volkanlar yüreğimde kaynıyor,
Her şarapnel yarası bir krater gibi
Savrulan külleri içimizi yakıyor.

Çılbırı kopmuş köpekler dolaşıyor şehrin sokaklarında,
Gökyüzünde yeni doğmuş yıldızlar vuruluyor
Peçe çekiliyor güneşin yüzüne,
Cennetin sokakları karanlıkta kalıyor
Kader bu değil, canilerin tertibi
Cennetle cehennem arasında çizilmiş sınırda yaşıyorum.

Bu dünyaya açılmış cehennemin kapıları
Küçük bir çocuğun dünyası yıkılıyor
Parayla satın alınıyor cennetin bağları
Cennetin sahipleri cehenneme sürülüyor.

Hangi hattat yazmış kader denen yazgıyı,
Fidanlar meyve vermeden kırılıyor
Tanrının adaleti yok mu bu mahkemelerde?
Anaların yürekleri yanıyor.

Güneşin doğduğu yere yürüyorum
Karanlıktan değil karanlık emellerden korkuyorum.