Yürüyorum... Şiiri - Muhammet Furkan Demir

Yürüyorum...
Yavaş usul yürüyorum, yolunu kaybetmiş bir çocuk gibi
Dar geçitlerden, karanlık sokaklardan geçiyorum
Sadece şunu biliyorumsana ulaşmak sana varmak için yürüyorum
Kollarına atılmak,sarılmak için boynuna
Bacaklarım koparcasına, parmaklarım hissizleşircesine yürüyorum...
Ve sonunda gücüm tükeniyor
Bir adım daha bir adım daha atmak istiyorum ama sadece beynimi kemiriyor bu düşündüklerim
Yığılıyorum olduğum yere
Yığılıyorum musalla taşını andıran zifiri gecenin karanlık sokağın buz gibi kaldırımına
Teslim oluyorum sensizliğe
Ama pes etmiyorum, pes etmem senden asla vazgeçmem
Düşümde yaşatıyorum seni, düşlüyorum senli bahar günlerini...
Ve sonunda bunada gücüm yetmiyor
Gözlerim hissizleşiyor, göz kapaklarım ağır geliyor yorgun bedenime.