Üşüyorum parmaklarım donmuş gibi,
Gözlerim gecenin bitmeyen sessizliğine bakıyor
İçimde bir ürperti kulağımda bir uğultu yürüyorum…
Yol uzun gece karanlık
Yolun iki tarafında asker gibi sıralanmış ağaçlar,
Haykırırcasına zikrediyor Rabbimi
Yürüyorum….
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Üşüyorum parmaklarım donmuş gibi,
Gözlerim gecenin bitmeyen sessizliğine bakıyor
İçimde bir ürperti kulağımda bir uğultu yürüyorum…
Yol uzun gece karanlık
Yolun iki tarafında asker gibi sıralanmış ağaçlar,
Haykırırcasına zikrediyor Rabbimi
Yürüyorum….
Genç kardeşim Harika bir şiir severek okudum
Devam kardeşim.Sizi candan kutluyorum. Tam punımla listemdesin.
Hepimiz ölüyoruz, ölümümüze yürüyerek. O güne. Evreni yeniden doğuracağımız o güne. Her canlı evreni yeniden doğurur. Göreceliktir bu. Eistein ifade etmiş. Azat Elem şiirini yazarak yaşıyor. En taze ölümümüze yaşlanıyoruz. Bu güzel şiirleri paylaşarak.
Tam karşıda şimdilik beyaz duvağı ile oturmuş dağ
Ve ilerinde hudutsuz bir gökyüzü
ilerisinde olması gereken bu yalın mısra
ne kadarda güzel yakışmış şiire...
Yürüyorum…
İçimde ürpertici bir muamma
Ağlamak kifayet etmezki acıma
Halime bakıp mücrimim sanmayın
Kum saatinden süzülen zaman gibi düşüyorum
Çünki ben ölüyorum…
cok guzeldı kutlarım saır yuregızı ...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta