Yürüyorum... Şiiri - Ender Günçelik

Resmine bakıyorum çaresiz
Gözlerim gözlerinde, elim güzel yüzende
Dolaşıyor parmaklarım sıcak teninde
Sevişiyoruz bu gece seninle,
Yetmeyeceğini anlıyorum bu sevmenin
Sana geliyorum, seni arzuluyor,seni istiyorum
Sokağa çıkıyorum gecenin en kör vakti
Öyle karanlık ki buralar,değil söylemeye
Bakmaya korkuyorum yollara
Işıklar sönmüş, ay gizleniyor bulutlar ardında
Yıldızlar bile sahtekar bu gece
Hiçbir şey seçemiyorum, sen dolu beynimle
Yürüyorum, tanrıya emanet yürüyorum
Sana geliyorum...
Bir tepe tırmanıyorum sanki
Şehrin tam ortasında
Kurtlar uluyor etrafta, yaklaşıyorlar bana
Kaçıyorum bu kaçmaksa,
Sana kaçıyorum, sana geliyorum
Kokun geliyor ta buralara
Takip etmeye can atsam da
Korkuyorum,ya bu bir tuzaksa...
Ve yürüyorum bildiğim yollarda
Bir şey görmeden, bilmeden
Yürüyorum, tanrıya emanet yürüyorum.
Daha bir sessiz şimdi her yer
Sanki sonu olmayan bir yoldayım
Çıkmaz bir sokağın son adımlarında
Ama inadına devam ediyorum, inadına
Sana gelmek için katlanıyorum
Bunca kör, bunca duygusuz gecelere
Bunca yoksul sevgiye...
Varıyorum çıkmaz sokağın sonuna.
Ama burası sokak değil, burası bir uçurum
Sen varsın diye bakıyorum aşağıya
Göremiyorum, karanlık her yer
Ay ışığı bile aldattı beni bu gece
Ve bırakıyorum kendimi boşluğa
Seni sevdim seveli
Daha nice kez bırakmıştım kendimi
Hep bir dal vardı takıldığım
Ya tuttuğum ya tutulduğum
Bu kez düşüyorum
Yine dallar var yanı başımda
Benden metrelerce öte bu kez
Düşüyorum hızla ve ölüyorum yavaşça
Ölüyorum, sana ölüyorum
Yürüyorum, tanrıyı boş verdim
Bu kez sana emanet yürüyorum
Aç kollarını,sana geliyorum.