Yürüyormuş Şiiri - Emirhan Fidan

Durdurak bilmez bu hayat
Güvercinler uçuşur Eminönü’nde hoyrat hoyrat
Sıcak bir rüzgar yalar ispanyol paçalarımı
Küçük kız çocuğu ağlar yitenlerinin ardından
Müjde kimdir bilmez sedire kurulmuş dilenci
Kimileri düşünceli belli; kimileri …
Develerin sırtında gezer kaderin dokuduğu kefenleri
Derede yüzen kurumuş yaprak misali
Bırakıverir kendini şu ihtiyar ahali
Susayan diller dolaşir Galata Köprüsü’nde
Duraksar bazıları yeşil ışıkta bile
Unutmayı unutmuş bir dolmuşa doluşmuş
Kimilerine göre taşıdıkları umutmuş
Dediklerine göre falları da tutmuş
Susmuş bazilari susmuş
O mu?
Yürüyebildiği ilk günden beri yürüyormuş