Yürüyenler Şiiri - Nasuh Bilge

Din çürüdü demekten hep bana bana
Söylüyorum diyorlar ki sana ne sana
Eğiyorum başımı dinliyorum hutbeyi
Kimse duymuyor ben görürken fitneyi

İnsan çürüdü kimse düşünmüyor neden
Bin dört yüz yıldır halıda diz kırdı deden
Zikir çekelim kılmayalım diyen deccal
Dizlerimde dört yüz yıldır kalmadı mecal

Kalem çürüdü yazarlar para peşinde
Bankalar caddesini tavaf borç içinde
Necip Fazıllar müteahit oldu ev satmakta
Dünya İnsanoğlu ile birlikte batmakta

Had çürüdü din köksüz kalınca yıkıldı
Bizi biz yapan ardından baktığımız akıldı
Koyun yok keçiler Abdurrahman Çelebi
Biz yıkıldıkça yıkıldı Müslümanlık edebi

Şükür çürüdü gözler mideden aç
Bizim imparator tahta çıksın amaç
Susmak zor iş söylesen sözlerini kime
Bana ne söylenecek en kolay kelime

Ahlak çürüdü marul gibi durduğundan
Pranga taktılar Hakkı savunduğundan
Bir bayrak kaldı çürümesi yakındır
Ya Rabbi bu nasıl hayasızca akındır

Dostluk çürüdü resmin sayfaları solmuş
Ümmeti Muhammedin içi irin dolmuş
Ya kaldırın naaşı ya temizlesin biri
Nasıl temizlenir kardeş bu edep kiri

Aile çürüdü her odada kurtlu kaşar
çürümeyen insan bu kokuyla zor yaşar
Aman sus sakın zülfü yare dokunma
Burası iyidir kafanı gömeceksen kuma

Yol çürüdü, yoldaş çürüdü, kul çürüdü
Bir veli bu pis kokuların içinden yürüdü
oysa biz sanıyorduk ki herkes bizim gibi
Tespih gibi kaderler olanların sebebi

Çürüdükçe etrafımız leş gibi kokuyor
İblis Müslümanlardan daha çok okuyor
Toplayıp yakmalı bütün çürüyenleri
İsterse kırbaçlasın Hakka yürüyenleri