Yürüyen Tarih Şiiri - Cihat Şerbetçioğlu

Yürüyen Tarih

Kayınbabam Derviş Ali,
Çiğdemli yoksul bir köylünün oğlu.
Yedi kardeşten biri.
Üç yıl eğitmen,iki yıl öğretmenli okulda.
İlkokul birincisi.
948 öğrencisi Köy Enstitüsü'nün
altı yıl başarılı bir öğrencilik.
Sonrasında otuzüç yıllık eğitim koşusu.
Kırlarda çiçek açıp,böcek uçup çıraklıktan ustalığa kanat vurdu.
Meyveye durdu,
diktiği fidanlar ,yetiştirdiği ağaçlar
Babaydı,öğretmendi,
insanı severdi.
Işık tuttu Anadolu'daki karanlığa.

Göklerin indirmedi yıldızlarını,
yollamadı aya füze,
Saman Yolu değildi düşlediği.
İlmek ilmek,
sevgi gergefinde insan dokudu.
Basitti özlemleri,
kerpiç ev,avlusu olsun.
Bahçesinde koşsun çocukları,
büyüsünler bilinçlenerek,
hizmet etsinler yurtlarına.
Kızıl Elma'cıydı,
Dünya Türkleri için atardı kalbi.
Tarih özgür kıldı onları
mutluluğa boğuldu.
Eğittiği çocuklar ışık oldu.
Her meslekten bal derdiler,
unutmadılar Ali hocalarını.
Duvarcılığı enstitüden öğrenmişti
Berlin duvarı,Çin seddi anlamsızdı
onun için.
Değerli olan,
soğuktan,açlıktan koruyandı.
Lo ile betonlaşatırırdı,
damı toprak,demiri çorak da olsa,
Derviş Ali hoca.

Yürüyen Tarih'in
Türk boylarının yerleşimi Anadolu'ya
ilgisiydi,
araştırısıydı emeklilikte.
Milli Kütüphane'nin çalışkan üyesiydi
yetmişli yaşlarında,
kendi boyu Karacakurt'lar,
Halep Türkmen yörüklerinden,
Avşarları,Bayındırları,Varsakları, Ulaşlıları
köy köy buldu,makalelerde.
Değerli tarih hocalarını araştırdı,
haritalarda yıl yıl yaşadı göçleri.
Biz de onunla göçtük,
milatın ilk asırlarına
500,600 ,1000 yıl öncesindeki dağ yollarında.
Yürüyen Tarih oldu Kırşehir'de.
At terkinde,heybe gözünde,kıl çadırlarda.

Yürüyen Tarih, yürümüyor artık.
Bronşiti vardı ömür boyu,
İğne deliğinden esse rüzgar üşürdü,
Himalayalar'ın çocuğu,
Tengri Dağlarının kurdu.
usanmaz aşığın Çiğdemliyi,
sıcak tut ,
dinlensin koynunda babamız,
Ey koca tarih,Ulu Türk tarihi!