Yürüyen adam Şiiri - Turgay Kurtuluş

Yürüyen adam

Dönüş yok artık, biliyorum
Yüreğim yanıyor, közlenmiş dağlar gibi
Sana mavi düşüyor, bana mor
İki renk, iki yol, iki kader

Ayrılık, diyorlar
Ben "hayat" diyorum
Sen gidiyorsun ya
İşte o an başlıyor benim yolculuğum

Ateş düştü canıma
Yaktı kavurdu içimi
Ama ben hala ayaktayım
Direncim, umudum, geleceğim

Keder mi?
O da geçer elbet
Çünkü ben, hep yürüyen adamım
Yeni ufuklara, yeni sevdalara