Yürüyemeden Ölmek Şiiri - İbrahim Pamir

kaldırımın üstündeydi çırılçıplak bedenim,
savaşıyordu acıyla,
duydum bir melek vuruldu,
yolun tam ortasında,
ne için? ...............
..................
.........
baktım bir kol sokakta,
buz gibi kanlar içindeydi,
soğuk, ürkütücü na korkak kalbiyle,
bir melek vuruldu,
yolun tam ortasında,
kendi..................
.............
.......kendine belki....

kaç ok yedi masum vücudu,
döndüm birkez daha o sokaktan,
duydum bir melek vuruldu,
yolun tam ortasında,

her şey bir insanın ki gibiydi reelde,
ama.........

kanatları her şeye meydan okuyarak,
dimdik duruyordu ben ölmedim der gibi.............

sordum etrafa kim bu masum diye,
yanıt da acıydı her şey gibi,

bendim o masum melek.............
...........................
olmadı kabullenemedim felek.....................

(21.08.2006 18:45)