Yürüyelim Seninle Kolkola

İlk kez yüzünün bir yanında açtım gözlerimi
Aylardan kasım
Güz akşamında aydınlıktı yüzün
Bir nefes bir nefes daha çektim kokunu
Ayakta duramıyorum
Mavi bir nehir taştı yüreğimde
Yürüyelim mi seninle kolkola
Yanan cigaramın dumanında
Kırık cam parçalarında
Eğilip suya
Tutkunun rengine bakalım bir akşamüstü
Göz göze oturup deniz kıyısında
Açalım göğsümüzü
Gökyüzü dolduralım tıka basa
Boşluklarını dolduralım derin vadilerin
Kim bilir nasıl ak olacağız o zaman alaca karanlıkta
Adaklar adayacak denizyıldızları tanrılara
Tanrılar olsa da olmasa da,
Hadi
Kanatların var senin rüzgardan
Yüklen de gel kanatlarına beni
Yürüyelim seninle kolkola