Yürüteç-1 Şiiri - Mustafa Ceylan

...................*AB yürüteçken
...................*Devir de 'gelgeç'ken
..................Ağlarım Kıbrıs için...

Kar-buz duygularım siz, siz gidin yüreğimden
Felç üstüne felçim ben, tutmuyor ki sol yanım.
Yatağımın yanında sinsi durur yürüteç
Ve yarılır ortadan düşlerimde bir karpuz...

İlâç olmaz bilirim dostların tesellisi
Yokluğun ruh köküme zulüm eden bir kırbaç.
Süslenen vitrinlerde mahzun çocukluğumuz,
Dön de bir bak halime;
...............................gel ey sonsuzdan sonsuz! ...

Nerde kaldı bütün gün koşturduğum o yollar?
Salıncak salladığım, türkü söyleyen dallar?
Bu ayıplı bahçeyi kim yaptı mahalleme?
Çarpışan arabasız,
..........................dolapsız,
.....................................helezonsuz...

Omuz ver anneciğim, doğrulayım yerimden
Şu beton yığınları renk alsın gözlerimden...
Yalnızlık sana mahsus, böyle mi yazım benim?
Nasıl yaşarım Tanrım?
..............................arkadaşsız,
..............................................okulsuz....

Açma televizyonu hitap etmiyor bana
Ses vermiyor sesime radyo ile kitaplar;
Kuşlara, çocuklara özlem dolu caddede
Bir çığırtkan satıcı dolaşıyor
......................................balonsuz...

Ey akreple yelkovan, siz tutun bileğimden!
Sihirli değneklerle çıkalım annnemle ben...
Merdiveni göklere kuralım da yeniden
Bir menzile varalım,
...........................tünelsiz,
.........................................istasyonsuz...

Yenerekten bu felçi, atmalı yürüteçi
Gül, gülistan olmalı kara gözlü memleket...
Gün çıksın güneş çıksın, erisin kar ile buz,
Yarılsın ortasından hakikaten bir karpuz....

Ve
Giymeliyim kırmızı beyazlı elbisemi
Vakit bu vakit anne, çıkmalıyım balkona...
Günaydın demeliyim, hatırın sormalıyım
Gökteki bulutlara, bahçedeki çınara...

Bu sinsi, yürüteçi fırlatarak kenara...