Yürüsün Hayat Şiiri - Ömer Yazıcı

kahve tadında bir bakışta gömülüydü
geceyi maviye çekmeye meyil gülüşler
hazırdım
yastık göğsümle
üstelik
ufukta sevimsiz sabahüstleride görünmüyordu
gül hoşluğunda
şuursuz bir bekleyişle
uzun zamandır ilk kez gebeydi güneş gözlerine
doğacaktı
olmadı
koydu postasınız allahsız insanlık
çekti restini
kara bir perde indi sonra
zifiri
meydanda eser kalmadı yürek titreşimlerinden
üşüdüm
üşüdük belkide
titretti telefonum sonra
baktım
yar yakamamış mektubu
çıban gecelerin iltihaplı mahpusluğuna düştük
infaz yakın
kelamlar kalemleri kırmaya sancıda
vayy benim özürsüz beklemişliğim
tüketmekten aciz hasretteliğim
öl...
kefenle gecelerini
bir kapta su dök üstüne
yakmasın
üşütmesinde
bilirsin
ayaz gecelerin ateş basan karabasanlarında yanmışlığımızı
bilirsin
temmuz günbatımlarında üşümüşlüğümüzü
haydi can
ayağa kalk
düşürme umutlarımızı
ezildiğinde hoş kokmaz papatyalar
ver elini
yürüsün hayat