Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yalpalıyor zaman anıma
Vesaire vesaire demeden yaşıyorum işte
Nefesimden öp diyor gece onüçharfle
Ne kahraman ne cesurum beni kucaklayan harflere
Biz dualarla ruhumuzda kendimizi inşa ediyoruz
Hep ilk sevda bir manada hedef istiyoruz
Huzur ve saadet dolu
Hayattan ne kadar uzağız izah edermisin?..y.ed
yüreğinize sağlık
Üşüyor dertlerle yüreğim, kaderimin ellerinde.
Umutlarımsa tutunmakta,tükenmeyen hayalimde
Yol almış bedenim gitmekte,yüz bin ışık yılı önde
Ayağım dolansa da bahtıma, yine yürürüm sevgimle
NE KADAR AZ BİR DİZEYLE ÇOK ANLAM VE DUYGU YÜKLÜ..
BAZEN ÜŞÜRÜZ DÜŞÜNCELERİMİZ,SEVDALARIMIZ,YAŞADIKLARIMIZ VE HERŞEY AKIP GİDER BİR BİR...SONRA BİR BAKARIZ Kİ GİTTİĞİNİ SANDIĞIMIZ HERŞEY YAKINIMIZDA,İÇİMİZDE SAKLI KALMIŞTIR. SİLİNMEMİŞTİR. UMUTLAR VE SEVDADIR YARINA TUTUNAN BAZEN İNSANA GÜÇ VEREN. KUTLARIM ŞAİR YÜREĞİNİ ,ŞAİR ARKADAŞIM. ŞİİRLER İÇİNDE ŞİİR GİBİ YAŞAYAN YÜREĞE SAYGILAR...
Yüreğinizi ve kaleminizi kutlarım...Saygılarımla...atıl kesmen
SEVGİYLE YÜRÜMEK BÜTÜN ZORLUKLARI KOLAYCAK YENMEK... KUTLARIM....SAYGILAR...H.CİHAN
SEVGİ, AKLIN SİT ALANINDIR.SAYGILARIMLA.
dizeleriyle eşlik eden tüm dostlarla birlikte,
yüreğinize sağlık efendim,
saygı ve selamlarımla,
Canım nefisem bir sevgi kaldı elimizde herşeye inat yüreğimizden eksiltmeyeceğimiz..Tebrikler ne diyim ki anlamında derinliğinde boğuldum söz yok ki diyecek..sevgiler yüreğinden,şiirler kaleminden tebessümler yüzünden eksilmesin bitanem sevgiyle tebrikler..
Mukemmeldi:) yureginize saglik severek okudum saygilar***Tam Puan***
Üşüyor dertlerle yüreğim, kaderimin ellerinde.
Umutlarımsa tutunmakta,tükenmeyen hayalimde
Yol almış bedenim gitmekte,yüz bin ışık yılı önde
Ayağım dolansa da bahtıma, yine yürürüm sevgimle...
ÖLÜM KADAR GÜZELSİN BENİM İÇİN
Ölüm kadar güzelsin benim için
Bir o kadar soğuk ve acı.
Öyle bir günde geldin ki karanlık dünyama
Sanki bir mum edasında aydınlatmıştın ortalığı
Gittiğinde bile hiç sönmemiştin, hep yolumu çizmiştin
Ama mumun intiharı hiç ummayacağım bir şekilde karanlığa terk etti beni.
Gittiğinde artık dönmezsin sanmıştım,
Seni sevmiyorum sanmıştım.
Meğer yine yalanlarla avutmuşum seninle atan yüreğimi.
Hani hep derdim ya;
“Nefesin olmadan asla” diye.
Can çekiştiğin günden beri siroz hastasıyım
Seninle beraber bende tükeniyorum.
Ciğerlerime çektiğim her sigara dumanı
Beni biraz daha yaklaştırıyor sana
Belki düzelirsin
Fakat benim bir acıya daha göğüs gerecek kadar gücüm kalmadı.
Gitme vakti gelmiyor bir türlü.
Ne zaman bavulumu toplasam, ayaklarıma prangaları vuruyorsun
Peki kalıyorum buralarda
Niye duruyorsun hala?
Mezarıma mı geleceksin?
Daha ne kadar bekleyeceğim seni?
Bana cevap ver
Ne zaman koşup sarılacaksın bana?
Ne zaman döneceğiz parklara, bahçelere
bizi özleyen dostlarımıza?
Tekrar gelsen kollarıma ve beraber kaçsak uzaklara
Açılıp sandalımızla,
Ölüm kıyısına beraber vursak büyük bir aşkın sonunda.
Keşke ben gelebilsem sana keşke...
Cesaretim var
Dedim ya, çok yorgunum artık
Sen gel bu defalığına
Bırak ben gurur yapayım bu defalığına
Durma koş,
Seni sevdiğimi de anladın artık
Sen zaten bana muhtaçtın.
Sen bir mum gibisin
Benim dünyam karanlık.
Yok yere yanmazsın biliyorum
Ama yakacağım yine seni
Sende hiç sönmeyeceksin
Ve beraber vuracağız ölüm kıyısına.
Ben affettim seni
Sende affet beni…
Zeynep Demirkıran./Sinop
Yürümek için şu saat güçsüzüm arkadaşım...Tebrik ederim seni ve katılan şiir dostlarını...
İlhamın hep ümitvar olsun...Sevgimle canım...
Bu şiir ile ilgili 63 tane yorum bulunmakta