Yürürsün Şiiri - İsmail Malatya

Kimse bilmez, acep neden yürürsün
Dar gelir ruhuna beden yürürsün
Sıkılır, dışarı çıkar yürürsün
Gezdiği yerlere bakar yürürsün
Kafa dalgın, yürek kırgın yürürsün
Özlem sarmış, dizler yorgun yürürsün
Kokusu burnunda tüter yürürsün
Annesiz kuzudan beter yürürsün
Aklına geldikçe durur yürürsün
Başını taşlara vurur yürürsün
Yollar boyu bir başına yürürsün
Sorarsın köşebaşına yürürsün
Tıpkı benim gibisin sen yürürsün
Halinden anlıyorum ben yürüsün
Keşke dersin, gelse dersin yürürsün
İmkansız, bunu bilirsin yürürsün.