Yürürken Yere Bakar Şiiri - Kemal Berk

Yürürken yere bakar
Kimi insan edebinden,
Kimisi de utancından
Yanakları al al olup
Yüzleri kızarınca
Düşer hemen orda başlar
Gözler yerde bir şey arar
*
Ahhh ah
Kimileri var ki
Yüzünde yırtılmış perdeler
Kalmayınca yüzde astar
Bir de utanmadan dönüp insana kızar
Kendi bedeninde ne ruh kalır ne ar
Değeri olur mu bunlar için
Belki de yaptıkları onlar için bir kar
Dar anında olurlar kıpkırmızı nar
Sanma ki bunların huzurları var
İçin için yürekleri yanar
Ne söz hayır eder
Nede ummandaki sular
Korkudan akılları uçar
Dün yok dediklerine
Şimdi nasıl bağlanıp tapınırlar
Ya fırtına boran geçince
Dönerler eski moduna
Yürekler dönünce kevgire
Su tutar mı hiç özünde
Boş yüreğin yaptığı
Hem ağlar, hem de ağlatırlar ömrünce
Kulak verin Külözünün sözüne
Ne ağlatan olun, nede ağlayan

Kemal'eren/Kemal Berk.