Eskisi gibi aldırmıyorsun, başladığı gibi bitiyor gün/
ürkek kısraklar gibi koşarak karanlığın içinden.
Sen hala düşler topluyorsun adresleri şüpheli ömrünün/
ıssız ve hazan vurmuş bahçesinden.
Aynı üslupla yazılmış şiirlerin verdiği bıkkınlık/
gibi, akşamı esmerliğiyle tanıyorsun artık.
Ne kaldı geriye coşkulu şiirler’den bize?
Gece uzak tellerde açılmış bir yırtık...
Bak! yaşlı kadınların çıkını gibi karanlık/
gizliyor her şeyi, için için büyüyor.
“Düz gitmek iyidir” diyor. [ bir iç ses ]
Kendisi her zaman kestirmeden yürüyor.
Öcünü al kır yollarının, avlu önlerinin/
Yak desem Neron hırsıyla bütün şehirleri.
Aynı karanlık toplamayacak mı yine/
dimağları kurutulmuş bütün köleleri.
Mevsimler değişiyor ama eskimiyor günlerin/
üzerindeki esvap, canlı ve parlak, bin yıllık...
Bozkırlar gibi kavrulup duruyor teninde/
Gözünü her kapayışında ürperen aydınlık.
Kayıt Tarihi : 3.1.2006 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her şey zamana yenilebilir ama insanın duyguları zaman karşı kendini korur.
ıssız ve hazan vurmuş bahçesinden. ''...
BURDA ŞARİ'İ ANLATIYOR BELKİ DE ŞAİR...
ürkek kısraklar gibi koşarak karanlığın içinden.
Sen hala düşler topluyorsun adresleri şüpheli ömrünün/
ıssız ve hazan vurmuş bahçesinden.
yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (22)