Yürür Yapraklar Şiiri - Sadık Softa

Bir yitik rüzgârda bir ince sızı,
Boyun eğmiş artık çıkmaz avazı;
Bir donuk güneş var, bitirmiş yazı;
Düşer daldan yere sarar topraklar.
Rüzgâra yol olur, yürür yapraklar.

Kerem’in çöllere düştüğü gibi,
Yunus’un yollara düştüğü gibi,
Dertli’nin dillere düştüğü gibi,
Düşer daldan yere sarar topraklar.
Rüzgâra yol olur, yürür yapraklar.

Yanında açılan güller bulunmaz;
Arar kaybettiğin dallar bulunmaz,
Zamanın içinde yollar bulunmaz,
Düşer daldan yere sarar topraklar.
Rüzgâra yol olur, yürür yapraklar.

Ecel gezisidir, saltanat biter,
Kendi rüzgârında kendisi gider;
Bir dertli anında bürünmüş keder;
Düşer daldan yere sarar topraklar.
Rüzgâra yol olur, yürür yapraklar.