Yürüdüm Hayata Şiiri - Cengiz Okçu

İnsanlar geldi kapıma kilitlerimi açamadım,
Açtıklarım kovdu evimden beni,
Korktum.

Elimde kalan “hiç bir şeyleri” sevemedim.
Ne yollardan geçtim ben bilmezsin, tozu dumanı bir olan çöllerden.
Ayaklarım kanadı, belki yüzlerce defa ama yılmadım.
Yürüdüm, belki günlerce hiç durmadan.
Tanıdık, tanımadık bütün bakışları yakaladım yakalandım…
Yeminler ettim tuttum, tutamadım…
Şarkılar yazdım her makamdan şarkılar,
Şiirler yazdım en aşikâr sevgi sözcüklerimi tükettim…

Balıklar tuttum dibi görünmeyen gölden
Korktum içinde boğulmaktan yüzemedim,
Aşk oldum âşık olamadım,

Sarhoş oldum han meyhanelerinde içemedim, içtim…
Mevsimler gördüm gönüllerde ihanet mevsimlerinde yağdım anlamadım, anladım…

Parklarda aç yattım, uykularımı sattım doyamadım.
Yüreğimi sattım kimse almadı.
Üzerimi temizledim, ellerim kirlendi
Korktum temiz yüreklere dokunamadım
Dersler aldım kimse bana sevmeyi öğretemedi
Bildiklerimi paylaştım kimse dinlemedi.

Acılarıma fiyat biçtiler, zannettim ki beni sevecekler
Yanıldım; sevilmek istedim, sevdiler acılarla kaldım
–baş başa

Bir gün hiç bilmediğim bir yerde uyandım
En uykusuz gecelerden
Gözlerim az görüyordu artık, birazcık ışık vardı
Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm
Elimi uzattım dokundum,
Yüreğimi uzattım yandım, kirlendim

Yolumu kaybettim, yoruldum, korktum
Sabrettim aradım,
Ayaklarım acıdı, yürüdüm
Yürüdüm…

Evime döndüm belki gitmişlerdir diye
Kapımı çaldım, sen açtın tanıyamadım
Beni göremedin…
Yürüdüm sana, ellerimde kilitler vardı dokunamadım
Kapıyı kapattın.
Yorgundum, uyumak uyanmamak istiyordum
Odama girdim, yatağımda ben vardım, korktum

Ne yollardan geçtim hepsi zordu,
Pişman oldum evimde bıraktığım benliğime ağladım
Acıdım kendime diğer insanlar gibi
Yürüdüm, kapımı kapattım yüzüme
Ardımda seni bıraktım
Yürüdüm uzaklaştım evimden,
Beni hiç görmedin, ben gittim…
Ben diye kimi sevdin, hiç bilmedin.

Günlerce yürüdüm, eski yollara vardım,
Sarhoşluklarım geldi aklıma
Acıyan yanlarım hepsi geçti benliğimden bir anda
Yüzmek istedim, boğulsam da yüzmek istedim

Yalnızdım, ayaklarım acıyordu, acıkmıştım, balıklar yoktu
Yüreğim hiç bir şeyim yoktu…
Yürüdüm acılarım arttı, senden uzaklaştıkça arttı.
Anladım…
Korktum geri dönemedim, sevdim dönemedim
Pişman oldum evimde bıraktığım sevdiğim kadına ağladım.

Geri döndüm, kayboldum
Yılmadım yürüdüm, mevsimler döndü açıldı kilitler elimde
Yürüdüm
Çöllerden geçtim geldim.

Kapımı çaldım, sen açtın tanıdım.
Beni göremedin…
Kapıyı kapattın.
Odama girdim, yatağım yoktu yerinde…
Anladım “ben” de gitmiştim.