Yürüdüm. Şiiri - Özdener Güleryüz

Kendinden bil.
Ya da ben den.
Aynı kapıya çıkar.
Kapıları suçlama, çivilendiler.
Mutlaka bil.
Geç de olsa.
Dümdüz olsun mantığın.
Senin gibi.

Ne fark eder? Evet, düşürüldüm.
Gafildim.
Boş bulundum.
Gülüyordum da üstelik.
Kar yağmayacak diye, dağlarıma.
Öylesine rahattım.

Kalkabildiğimde yerden,
Kaçmıştın.
Kokun bile yoktu.
Bir toprak kokusu alıyordum.
Yüzüm yanıyordu.
Anladım, boş verdim.
Gururum, kızgın demirdeki,
Meneviş rengiydi.
Yeniden,
Yaşama isteğime sığındım.
Yürüdüm.

ÖZDENER GÜLERYÜZ