Yürü Şiiri - Mehmet Nuri Gezmiş

Yurdumun bağrında,
Karanlıklar altında,
Köyler var uzaklarda.
Seni bekliyor Hasanlar, Ayşeler...
Durma, işte akıyor dereler.

Yürü, yolun uzak,
Yarının mutlu olacak.
Bir değildi sana düştü,
Daha çok var yürüyen.

Durma, duman sarmış başları,
Olmasın kurtlara yem.
İşte göründü söğüt ağaçları,
Burası da okulun.
Gir bahçesinden içeri,
Sağlam tut gönderi.
Seni bekliyordu ay yıldızlı bayrağım.
Geç otur, karşındaki çitin üstüne,
Sağlam bassın ayağın.

Birazdan üşüşürler başına,
Leylek yavruları gibi,
Çıplak, zayıf ayakları,
Koyun gibi kırpılmış saçları.
Korkma sallanan çitten,
Görüyorsun işte,
Merkep kaşıyor başını,
Gelenler doldururlar etrafını.

O avludaki sütun tezek,
Odur dedenin anlattığı kağnı,
İşte burası Anadolu'm, ilk durağın.

Başını koyarken misafir kaldığın evin,
Elma kokulu yastığına,
Uyursun yarınki rüyan ile.
Sabah kağnı sesiyle uyanacak horozlar!
Sonra sen.
Anadolu sevdalım,
Sana kolay gelsin.
Sen mi kaldın yanıma yol arkadaşım?
Sana da bir yol buldum,
Şu vadiden içeri,
Bak işte patikada, bunca ayak izleri...
Seni de bekliyor kutusunda bayrağım,
Seni bekliyor küçücük elleriyle çekmek için,
Öğrencilerin, heyecanla göndere.

Haydi, ayrılıyor yolumuz,
Sana uğurlar ola.

Daha bitmedi gazı idare lâmbamın,
Belki şafakla görünür,
Dumanlı bacalarım.

Yürüyelim bakmadan geri,
Aydınlatmak için bu yolları,
Yürüyen eğitim neferleri.
(Kulp 1987)