Yürü Şiiri - Erdoğan Karagöz

Her şey o kadar kötü ve karanlık ki
Ne umudu biriktirebiliyorsun yüreğinde
Ne sevgiyi alıp koyabiliyorsun cebine
Zamana kesilmiş bir fatura gibi dolaşıyorsun
Enlemlerin, boylamların arasında
İçi boş kalabalıklar büyütüyorsun
Yüzleri, gözleri, yürekleri olmayan insanların arasından
Onlar büyüdükçe sen küçülüyorsun farkında olmadan…
Sen küçüldükçe…
Küçülüyor çocuklar, şiirler, şarkılar
Sırf bu yüzden
Senin büyümen gerek
Senin büyümen için yürümen gerek
Sen yürüdükçe büyüyeceksin, büyüdükçe güzelleşeceksin…
Sen güzel olunca dünya güzel olacak, insan güzel olacak
Aptal aptal bakma yüzüme yürü, sadece yürü
Duyarsızlıkların kuşattığı bu kalın duvarları aşabilmek için, yürü …
Hadi al kalemini eline
Elinde kaleminle yürü
Arkana bakma, peşin sıra gelende olur, gelmeyende
Aldırma onlara sen sadece yürü
Dağları, ovaları, nehirleri, şehirleri geç
Köprüleri, yolları, kuşları, insanları geç
Yürü, yürü ve git
Kolay değil gitmek
Sevdiğinden seveninden, köklerinden
Alışkanlıklar var bir kere
Nasıl vazgeçerim deme
Her şeye rağmen
Yürü, yürü ve git
Ne olursun git,
Yoksa asla dokunamazsın hayallerine
Sende biliyorsun bugün olmazsa bile
Bir başka gün gideceksin, mutlaka gideceksin
Ya bir veda ile
Ya bir sela ile