Yürü Şiiri - Bilal Karaman

Aşk yürekte başladığı zaman güzeldir
Unutturur da kendini
Düştüğün kuyularda izin kalır
İzin kalır da
Duygularını, çiçekleri tutuşturan alevler uçurtur
Yangınlarla yol alır kıyamın kutlu alnı
Yollar acıtsa da canını Sen yürü
güneşi önüne geceyi ardına al
Yürü doğru bildiğin yolda
Sen geçersin kurduğun düşün içinden
Sen bulursun bir tebessümün gamzesinde sevdayı
Yürü
Şiirin nefesini suya indiren
Güvercin kanadını ıslatmayacaktır
Takma, çalıların parmaklarını dağlayıp
Kanından şerbet karışını
Gül kokusuyla bezenen seherler
Yarlı yarenli şafaklara bağrını açacaktır
Bil ki
Çürük toprakta açan gülün yarını kıyamet
Köklerinde büyüttüğü ihanettir
Yürü
Düş avcıları bilerken oltalarını
Kayalarına çarparak giden nehir yorulmayacaktır
Ve sen yürü
Yıldızlar çekilir güneş uyanınca
Arkanda kalan her şey susacaktır
Yürü
İnadına değil, inandığına yürü
Hicran gecenin döşünde yanacaktır
Yürü
Ayaklarına takılan taşlar utanacaktır